ในขณะที่น้ำหวานเป็นของเหลวส่วนใหญ่โมโนแซ็กคาไรด์น้ำตาลและดูดซึม 

 ในขณะที่น้ำหวานเป็นของเหลวส่วนใหญ่โมโนแซ็กคาไรด์น้ำตาลและดูดซึมได้ง่ายเกสรมีความซับซ้อนpolysaccharides : แยกทางเพคตินและเฮมิเซลลูโลส แบคทีเรียประมาณห้ากลุ่มมีส่วนร่วมในการย่อยอาหาร สามกลุ่มเชี่ยวชาญในน้ำตาลอย่างง่าย ( SnodgrassellaและLactobacillusสองกลุ่ม) และอีกสองกลุ่มในน้ำตาลเชิงซ้อGilliamellaและBifidobacterium ) การย่อยเพคตินและเฮมิเซลลูโลสนั้นถูกครอบงำโดยclades ของ แบคทีเรียGilliamellaและBifidobacteriumตามลำดับ แบคทีเรียที่ไม่สามารถย่อย polysaccharides ได้เอ็นไซม์จากเพื่อนบ้านของพวกเขาและแบคทีเรียที่ขาดกรดอะมิโนบางอย่างทำเช่นเดียวกันในการสร้างหลายนิเวศ [63] แม้ว่าส่วนใหญ่สายพันธุ์ผึ้งมีnectarivorousและpalynivorousบางอย่างไม่ได้ ที่ผิดปกติโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผึ้งอีแร้งในประเภทTrigona ,ที่กินซากสัตว์และตัวต่อครอกเปลี่ยนเนื้อเป็นน้ำผึ้งซึ่งพวกเขารวบรวมละ

 อองเกสรจากหนึ่งหรือไม่กี่สายพันธุ์หรือจำพวกพืชที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด ผู้เชี่ยวชาญการถ่ายละอองเรณูรวมถึงสายพันธุ์ผึ้งที่รวบรวมน้ำมันดอกไม้แทนเกสรและผึ้งกล้วยไม้เพศผู้ซึ่งรวบรวมสารประกอบอะโรมาติกจากกล้วยไม้ (หนึ่งในไม่กี่กรณีที่ผึ้งเพศผู้เป็นเรณูที่มีประสิทธิภาพ) ผึ้งสามารถสัมผัสได้ถึงดอกไม้ที่ต้องการผ่านลวดลายอัลตราไวโอเลตบนดอกไม้กลิ่นดอกไม้[66]และแม้แต่สนามแม่เหล็กไฟฟ้า เมื่อถึงฝั่งผึ้งก็จะใช้น้ำหวานคุณภาพ[66]และรสชาติของละอองเกสรเพื่อพิจารณาว่าจะเยี่ยมชมดอกไม้ที่คล้ายกันต่อไปหรือไม่ ในกรณีที่หายากชนิดพืชอาจผสมเกสรได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยผึ้งสายพันธุ์เดียวและพืชบางชนิดที่ใกล้สูญพันธุ์อย่างน้อยส่วนหนึ่งเพราะผสมเกสรของพวกเขาก็ถูกคุกคาม แต่มีแนวโน้มที่เด่นชัดสำหรับผึ้ง oligolectic ที่จะเกี่ยวข้องกับพืชที่พบบ่อยและแพร่กระจายอย่างกว้างขวางโดยการเยี่ยมชมหลายชนิดเรณู ตัวอย่างเช่นพุ่มสีน้ำตาลอ่อนในส่วนที่แห้งแล้งของตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกามีความสัมพันธ์กับโอลิโกเลจประมาณ 40

สนับสนุนบทความโดย lucaclub88

เว็บ บา  คาร่าออนไลน์

 "ละเมิดทฤษฎีอากาศพลศาสตร์" ในความเป็นจริงมันเป็นเพียงการยืนยันว่าผึ้งไม่ได้มีส่วนร่วมในการบินปีกคงที่และว่าเที่ยวบินของพวกเขาจะอธิบายได้ด้วยกลไกอื่น ๆ เช่นที่ใช้โดยเฮลิคอปเตอร์ ในปี 1996 มันแสดงให้เห็นว่า vortices ที่สร้างขึ้นโดยปีกแมลงจำนวนมากช่วยในการยก [55]ภาพยนตร์ความเร็วสูงและหุ่นยนต์จำลองของปีกผึ้งแสดงให้เห็นว่าลิฟต์ถูกสร้างขึ้นโดย "การผสมผสานที่แปลกใหม่ของจังหวะจังหวะปีกสั้นที่ขาด ๆ หาย ๆ การหมุนอย่างรวดเร็วของปีกเมื่อมันหมุนไปและ กลับทิศทางและความถี่ของการกดปีกเร็วมาก " โดยทั่วไปแล้วความถี่ของการเต้นของปีกจะเพิ่มขึ้นเมื่อขนาดลดลง แต่เมื่อการตีปีกของผึ้งครอบคลุมส่วนโค้งเล็ก ๆมันจะ

 สะบัดประมาณ 230 ครั้งต่อวินาทีเร็วกว่าแมลงวันผลไม้ (200 เท่าต่อวินาที) ซึ่งเล็กกว่า 80 เท่าที่มีการเต้นโยกตัว ข้อมูลเพิ่มเติม: สัตว์นำทางและเต้นรำโยกตัว นักชาติพันธุ์วิทยาKarl von Frischศึกษาการนำทางในผึ้ง เขาแสดงให้เห็นว่าผึ้งผึ้งสื่อสารโดยการเต้นโยกเยกซึ่งคนงานระบุตำแหน่งของแหล่งอาหารให้คนงานคนอื่น ๆ ในกลุ่ม เขาแสดงให้เห็นว่าผึ้งสามารถรับรู้ทิศทางเข็มทิศที่ต้องการได้สามวิธี: โดยดวงอาทิตย์โดยรูปแบบโพลาไรเซชันของท้องฟ้าสีฟ้าและสนามแม่เหล็กของโลก เขาแสดงให้เห็นว่าดวงอาทิตย์เป็นเข็มทิศที่ต้องการหรือหลัก กลไกอื่น ๆ ที่ใช้ภายใต้ท้องฟ้ามีเมฆมากหรือภายในที่มืดรัง ผึ้งนำทางโดยใช้หน่วยความจำเชิงพื้นที่กับ "องค์กรที่มีรูปทรงเหมือนแผนที่"

Link: คลิ๊กที่นี่