ฉลามวัว ( Carcharhinus leucas ) ยังเป็นที่รู้จักในฐานะ "Zambezi ฉลาม" (อย่างไม่เป็นทางการ "zambi") ในแอฟริกาและ "ทะเลสาบนิการากัวฉลาม" ในนิการากัวเป็นบังสุกุลฉลามที่พบบ่อยทั่วโลกในการอุ่นน้ำตื้นตามชายฝั่งและใน แม่น้ำ มันเป็นที่รู้จักสำหรับลักษณะเชิงรุกและการปรากฏตัวในที่อบอุ่นตื้นน้ำกร่อยและน้ำจืดระบบรวมทั้งอ้อยและแม่น้ำ ฉลามกระทิงสามารถเจริญเติบโตได้ทั้งในน้ำเค็มและน้ำจืดและสามารถเดินทางไกลแม่น้ำ พวกเขาได้รับการรู้จักที่จะเดินทางขึ้นแม่น้ำมิสซิสซิปปีเท่าที่ตันมลรัฐอิลลินอยส์ , ประมาณ 700 ไมล์ (1,100 กิโลเมตร) จากมหาสมุทร อย่างไรก็ตามมีการบันทึกการปฏิสัมพันธ์ระหว่างปลาฉลามกับมนุษย์สองสามตัว ฉลามวัวขนาดใหญ่อาจจะเป็นสาเหตุของการโจมตีของฉลามใกล้ชายฝั่งส่วนใหญ่รวมถึงสัตว์กัดต่อเนื่องหลายชนิด  ต่างจากฉลามแม่น้ำในสกุลGlyphisแต่ฉลามกระทิงไม่ใช่ฉลามน้ำจืดแท้แม้ว่าจะสามารถอยู่รอดได้ในแหล่งน้ำจืดก็ตามชื่อ "ฉลามฉลาม" มาจากรูปร่างที่แข็งแรงของฉลามปากกว้างจมูกแบนและพฤติกรรมก้าวร้าวและคาดเดาไม่ได้ ในประเทศอินเดีย, ฉลามวัวอาจจะสับสนกับ Sundarbans หรือคงคาปลาฉลาม ในแอฟริกามันมักเรียกกันทั่วไปว่าฉลามZambezi Riverหรือเพียงแค่ "zambi" หลากหลายและที่อยู่อาศัยที่มีความหลากหลายส่งผลให้ในชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ อีกมากมายรวมทั้งแม่น้ำคงคาฉลาม Fitzroy ห้วยปลาวาฬรถตู้ Rooyen ของฉลามทะเลสาบนิการากัวฉลามแม่น้ำฉลามปลาวาฬน้ำจืดปลาวาฬปากน้ำแม่น้ำหงส์ปลาวาฬ, ลูก ฉลามและพลั่วปลาฉลาม บางส่วนของอยู่ใกล้ญาติฉลามวัวไม่ได้มีความสามารถของOsmoregulation Carcharhinusของมันรวมไปถึงฉลามสันทรายซึ่งไม่สามารถ osmoregulation ได้  ปลาฉลามตัวผู้นั้นมีความคล้ายคลึงกันหลายอย่างกับฉลามแม่น้ำในสกุลGlyphisและชนิดอื่น ๆ ในสกุลCarcharhinusแต่สายพันธุ์ของมันยังไม่ถูกกำจัด มันถูกพิจารณาว่า 315 กิโลกรัม (694 ปอนด์) เป็นน้ำหนักที่บันทึกไว้สูงสุดของฉลามวัว แต่มีน้ำหนักที่สูงกว่านั้นเป็นไปได้ ในต้นเดือนมิถุนายน 2555 นอกชายฝั่งฟลอริดาคีย์ใกล้ทางตะวันตกของมหาสมุทรแอตแลนติกผู้หญิงเชื่อว่าวัดอย่างน้อย 8 ฟุต (2.4 ม.) และ 800–850 ปอนด์ (360–390 กิโลกรัม) ถูกจับโดยสมาชิกของ โครงการอนุรักษ์สัตว์น้ำ RJ Dunlapในทะเลอาหรับนอกชายฝั่งของฟูไจราห์ในสหรัฐอาหรับเอมิ , ปลาฉลามตั้งครรภ์ชั่งน้ำหนัก 347.8 กิโลกรัม (767 ปอนด์) และการวัด 3 เมตร (9.8 ฟุต) ถูกจับในทะเลอาหรับถูกจับใน กุมภาพันธ์ 2019, ตามด้วยชิ้นงานอื่นที่มีน้ำหนักประมาณ 350 กิโลกรัม (770 ปอนด์) และวัดความยาวเท่ากันในเดือนมกราคม 2563 โดยทั่วไปแล้วฉลามกระทิงจะพบได้ทั่วโลกในพื้นที่ชายฝั่งของมหาสมุทรอันอบอุ่นในแม่น้ำและทะเลสาบและบางครั้งก็มีแหล่งน้ำเค็มและน้ำจืดหากมีความลึกพอ

สนับสนุนบทความโดย Lucaclub88

เป็นเวปบาคาร่าออนไลน์ที่ดีที่สุดในสามโลก

มันถูกพบว่ามีความลึก 150 ม. (490 ฟุต) แต่มักจะว่ายน้ำลึกไม่เกิน 30 ม. (98 ฟุต) ในมหาสมุทรแอตแลนติกก็จะพบได้จากแมสซาชูเซตไปยังตอนใต้ของบราซิลและจากโมร็อกโกไปแองโกลา ประชากรของปลาฉลามวัวยังพบในแม่น้ำสายสำคัญหลายที่มีมากกว่า 500 ปลาฉลามหัวบาตรความคิดที่จะอาศัยอยู่ในแม่น้ำบริสเบน หนึ่งก็เห็นข่าวว่ายน้ำในถนนที่ถูกน้ำท่วมของบริสเบน , ควีนส์แลนด์ออสเตรเลียในช่วง2010-11 ควีนส์แลนด์น้ำท่วม หลายคนเห็นในถนนสายหลักแห่งหนึ่งของGoodna , ควีนส์แลนด์, ไม่นานหลังจากที่จุดสูงสุดของเดือนมกราคม 2011, น้ำท่วม ฉลามกระทิงตัวใหญ่ติดอยู่ในลำคลองของสการ์โบโรห์ทางเหนือของบริสเบนภายในมอร์ตันเบย์ ยังคงเป็นตัวเลขที่มากขึ้นอยู่ในคลองของโกลด์โคสต์รัฐควีนส์แลนด์ ในมหาสมุทรแปซิฟิกก็สามารถพบได้จากบาจาแคลิฟอร์เนียไปเอกวาดอร์ ฉลามวัวได้เดินทาง 4,000 กิโลเมตร (2,500 ไมล์) ขึ้นแม่น้ำอะเมซอนจะอีกีโตสในเปรูและทิศเหนือโบลิเวีย นอกจากนี้ยังมีชีวิตอยู่ในน้ำจืดทะเลสาบนิการากัวในแม่น้ำคงคาและพรหมบุตรแม่น้ำแห่งรัฐเบงกอลตะวันตกและรัฐอัสสัมในภาคตะวันออกของประเทศอินเดียและติดบังคลาเทศ [ ต้องการ ]มันสามารถอยู่ในน้ำที่มีเนื้อหาเกลือสูงเช่นเดียวกับในปากแม่น้ำเซนต์ลูเซียในแอฟริกาใต้ ปลาฉลามตัวผู้ถูกบันทึกไว้ในแม่น้ำไทกริสตั้งแต่ปี 2467 อย่างน้อยที่สุดเท่าที่ต้นน้ำในแบกแดด  สปีชี่ส์มีความชอบที่แตกต่างสำหรับกระแสน้ำอุ่น หลังจากพายุเฮอริเคนแคทรีนาฉลามวัวจำนวนมากถูกมองเห็นในทะเลสาบปอนโชชาร์ต กระทิงปลาฉลามได้ไปเป็นครั้งคราวเท่าต้นน้ำในแม่น้ำมิสซิสซิปปีเป็นตันมลรัฐอิลลินอยส์ , และขึ้นแม่น้ำโอไฮโอเท่าที่แมนเชสเตอร์รัฐโอไฮโอ กระทิงปลาฉลามได้รับนอกจากนี้ยังพบในแม่น้ำโปโตแมในรัฐแมรี่แลนด์ ทะเลสาบสนามกอล์ฟที่Carbook , Logan City , ควีนส์แลนด์, ออสเตรเลียเป็นบ้านของฉลามกระทิงหลายตัว พวกเขาถูกขังอยู่หลังจากน้ำท่วมแห่งโลแกนและอัลเบิร์ตแม่น้ำ 2539 ในนั้นสนามกอล์ฟที่มีความแปลกใหม่และเป็นเจ้าภาพการแข่งขันรายเดือนที่เรียกว่า "ฉลามทะเลสาบท้าทาย" ฉลามกระทิงเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดของอีลาสโตบรานช์ 43 ชนิดใน 10 สกุลและสี่ตระกูลที่ได้รับรายงานในน้ำจืด สายพันธุ์อื่นที่เข้าสู่แม่น้ำรวมถึงปลากระเบน ( Dasyatidae , Potamotrygonidaeและอื่น ๆ ) และปลากระพง ( Pristidae ) รองเท้าสเก็ตบางชนิด( Rajidae ), dogfishes เรียบ ( Triakidae ) และฉลามบาร์ ( Carcharhinus plumbeus ) เข้าสู่บริเวณปากแม่น้ำเป็นประจำ [ ต้องการอ้างอิง ] ฉลามกระทิงเป็นคนบ้าคลั่งหมายความว่าพวกเขาสามารถว่ายน้ำระหว่างเกลือกับน้ำจืดได้อย่างง่ายดาย ปลาเหล่านี้ยังมีeuryhalineปลาสามารถปรับให้เข้ากับความหลากหลายของความเค็ม ฉลามกระทิงเป็นหนึ่งในปลากระดูกอ่อนไม่กี่ตัวที่ถูกรายงานในระบบน้ำจืด ปลา euryhaline หลายชนิดเป็นปลากระดูกเช่นปลาแซลมอนและปลานิลและไม่เกี่ยวข้องกับฉลามกระทิง

สมมติฐานวิวัฒนาการสามารถทำเพื่อช่วยอธิบายการจัดเรียงของปลดวิวัฒนาการนี้หนึ่งการที่ปลาฉลามวัวพบคอขวดประชากรที่เกิดขึ้นในช่วงยุคน้ำแข็งสุดท้าย  คอขวดนี้อาจแยกฉลามวัวออกจากส่วนย่อยที่เหลือของ Elasmobranchii subclass และได้รับการสนับสนุนยีนสำหรับระบบ osmoregulatory ความสามารถในการเข้าสู่น้ำจืดของ Elasmobranchs มี จำกัด เนื่องจากเลือดของพวกมันอย่างน้อยก็เค็ม (ในแง่ของความแข็งแรงของออสโมติก ) ในขณะที่น้ำทะเลผ่านการสะสมของยูเรียและtrimethylamine ออกไซด์แต่ฉลามวัวที่อาศัยอยู่ในน้ำจืด ภายในเลือดของพวกเขา อย่างไรก็ตามสิ่งนี้องค์ประกอบของตัวถูกละลาย (เช่น osmolarity) ของฉลามกระทิงในน้ำจืดนั้นยังคงสูงกว่าสภาพแวดล้อมภายนอกมาก ส่งผลให้เกิดการไหลของน้ำขนาดใหญ่ทั่วเหงือกเนื่องจากการดูดซึมและการสูญเสียโซเดียมและคลอไรด์จากร่างกายของฉลาม อย่างไรก็ตามฉลามกระทิงในน้ำจืดมีอวัยวะหลายอย่างที่จะรักษาสมดุลเกลือและน้ำที่เหมาะสม; เหล่านี้คือต่อมทวารหนักไตตับและเหงือก elasmobranchs ทั้งหมดมีต่อมทวารหนักซึ่งทำหน้าที่ในการขับถ่ายของเกลือส่วนเกินที่สะสมเป็นผลมาจากการใช้ชีวิตในน้ำทะเล ฉลามกระทิงในสภาพแวดล้อมน้ำจืดลดกิจกรรมการขับถ่ายเกลือของต่อมทางทวารหนักซึ่งช่วยรักษาโซเดียมและคลอไรด์ ไตผลิตปัสสาวะเจือจางจำนวนมาก แต่ยังมีบทบาทสำคัญในการดูดซับสารที่ละลายเข้าไปในเลือด เหงือกของฉลามกระทิงมีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในการดูดซับโซเดียมและคลอไรด์จากน้ำจืดที่อยู่โดยรอบในขณะที่ยูเรียผลิตในตับตามความจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงของความเค็มสิ่งแวดล้อม งานล่าสุดยังแสดงให้เห็นว่าความแตกต่างของความหนาแน่นของน้ำจืดกับน้ำทะเลส่งผลให้ทุ่นลอยน้ำติดลบในฉลามที่ครอบครองน้ำจืดอย่างมีนัยสำคัญส่งผลให้ค่าครองชีพในน้ำจืดเพิ่มขึ้น ปลาฉลามที่ถูกจับในน้ำจืดนั้นแสดงให้เห็นว่ามีความหนาแน่นของตับต่ำกว่าปลาฉลามที่อาศัยอยู่ในน่านน้ำทะเล สิ่งนี้อาจลดต้นทุนเพิ่มของการลอยตัวเชิงลบที่มากขึ้น ฉลามกระทิงสามารถควบคุมตัวเองให้อาศัยอยู่ในน้ำจืดหรือน้ำเค็ม มันสามารถอาศัยอยู่ในน้ำจืดได้ตลอดชีวิต แต่สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นส่วนใหญ่เกิดจากความต้องการการสืบพันธุ์ของปลาฉลาม ฉลามหนุ่มกระทิงปล่อยให้น้ำกร่อยที่พวกเขาเกิดและย้ายออกไปในทะเลเพื่อผสมพันธุ์ ในขณะที่ในทางทฤษฎีแล้วมันเป็นไปได้ที่ฉลามจะอาศัยอยู่ในน้ำจืดได้ แต่การทดลองที่เกิดขึ้นกับฉลามตัวผู้นั้นพบว่าพวกมันตายภายในสี่ปี กระเพาะอาหารเปิดออกและสิ่งที่พบมีขนาดเล็กปลาสองตัวที่ไม่สามารถระบุได้ สาเหตุของการเสียชีวิตอาจเกิดจากความอดอยากเนื่องจากแหล่งอาหารหลักของปลาฉลามอยู่ในน้ำเกลือ  ในการทดลองวิจัยพบว่าฉลามกระทิงอยู่ที่ปากแม่น้ำเป็นเวลาส่วนใหญ่ พวกเขาอยู่ที่ปากแม่น้ำโดยไม่ขึ้นกับความเค็มของน้ำ อย่างไรก็ตามปัจจัยที่ผลักดันให้ฉลามกระทิงอยู่ในน้ำจืดหรือน้ำเค็มอย่างไรก็ตามอายุของมันคือ เมื่ออายุฉลามกระทิงความอดทนในการเพิ่มความเค็มต่ำหรือสูงมาก ส่วนใหญ่ของทารกแรกเกิดหรือฉลามอายุน้อยมากที่พบในพื้นที่น้ำจืดในขณะที่ปลาฉลามอายุมากขึ้นพบว่าอยู่ในพื้นที่น้ำเค็มในขณะที่พวกเขาได้พัฒนาความอดทนที่ดีกว่าสำหรับความเค็ม การสืบพันธุ์เป็นหนึ่งในเหตุผลว่าทำไมปลาฉลามตัวโตตัวหนึ่งเดินทางเข้าสู่แม่น้ำมันเป็นความคิดที่ว่าเป็นกลยุทธ์ทางสรีรวิทยาเพื่อปรับปรุงการอยู่รอดของเด็กและเยาวชนและวิธีเพิ่มความแข็งแรงโดยรวมของฉลามกระทิง เด็กเล็กไม่ได้เกิดมาพร้อมกับความทนทานต่อความเค็มสูงดังนั้นพวกเขาจึงเกิดในน้ำจืดและอยู่ที่นั่นจนกว่าพวกเขาจะสามารถออกไปข้างนอกได้ ในขั้นต้นนักวิทยาศาสตร์คิดว่าฉลามในทะเลสาบนิการากัวเป็นของสายพันธุ์เฉพาะถิ่นฉลามนิการากัว ( Carcharhinus nicaraguensis ) ในปีพ. ศ. 2504 หลังจากการเปรียบเทียบตัวอย่างนักอนุกรมวิธานได้พ้องกัน ฉลามกระทิงที่ติดแท็กภายในทะเลสาบนั้นถูกจับได้ในทะเลเปิด (และในทางกลับกัน) โดยบางคนใช้เวลาเพียงเจ็ดถึง 11 วัน พฤติกรรม

Link: คลิ๊กที่นี่