ฮิปโปทุกคนแม้เป็นอาหารที่ต่างกัน 

  ฮิปโปทุกคนแม้เป็นอาหารที่ต่างกันก็จะหลั่งเม็ดสีออกมาดังนั้นจึงไม่ปรากฏว่าอาหารเป็นแหล่งกำเนิดของเม็ดสี แต่สัตว์ที่อาจสังเคราะห์เม็ดสีจากสารตั้งต้นเช่นกรดอะมิโน ซายน์ อย่างไรก็ตามครีมกันแดดจากธรรมชาตินี้ไม่สามารถป้องกันผิวหนังของสัตว์แตกได้หากอยู่ในน้ำนานเกินไป การหลั่งจะช่วยควบคุมอุณหภูมิร่างกายของฮิปโปและทำหน้าที่เป็นแหล่งยาปฏิชีวนะ  อายุการใช้งานของฮิปโปมีอายุ 40–50 ปี 277 Donna the Hippo เป็นฮิปโปมีชีวิตที่เก่าแก่ที่สุดในการถูกจองจำ เธออาศัยอยู่ที่สวนสัตว์ Mesker ParkในEvansville, Indianaในสหรัฐอเมริกาจนกระทั่งเสียชีวิตในปี 2012 เมื่ออายุได้ 61

  การกระจายและสถานะ ฮิปโปโปเตมัส amphibiusแพร่หลายในแอฟริกาเหนือและยุโรปในช่วงEemianและ Pleistocene ปลายจนกระทั่งประมาณ 30,000 ปีที่แล้ว หลักฐานทางโบราณคดีมีอยู่ในกลุ่มเลแวนต์ซึ่งมีอายุน้อยกว่า 3,000 ปีมาแล้วสายพันธุ์ที่พบได้ทั่วไปในภูมิภาคแม่น้ำไนล์ของอียิปต์ในช่วงสมัยโบราณแต่ได้รับการกำจัด เฒ่าพลิเขียนว่าในเวลาที่เขาอยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุดในอียิปต์สำหรับการจับสัตว์ตัวนี้อยู่ในNome Saite สัตว์นั้นยังสามารถพบได้ตามสาขาDamiettaหลังจากการพิชิตอาหรับในปี 639 รายงานการสังหารฮิปโปครั้งสุดท้ายในNatal Provinceได้เกิดขึ้นในปลายศตวรรษที่ 19ฮิปโปยังคงพบได้ในแม่น้ำและทะเลสาบทางเหนือของสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก , ยูกันดา , แทนซาเนียและเคนยาทิศตะวันตกเฉียงเหนือผ่านไปยังประเทศเอธิโอเปีย , โซมาเลียและซูดานตะวันตกแกมเบียและลงใต้ไปยังแอฟริกาใต้ ชนเผ่ายูกันดากับฮิปโปถูกสังหารเพื่อเป็นอาหาร (ต้นศตวรรษที่ 20) ฮิปโปโปเตมัสที่ทำจากงาช้างงาช้าง, เขี้ยวบน สี่หลุมรอบ ๆ ด้านบน (Naqada Tomb 1419, Egypt; Naqada ประจำเดือน) หลักฐานทางพันธุกรรมแสดงให้เห็นว่าฮิปโปทั่วไปในแอฟริกามีประสบการณ์การขยายตัวของประชากรอย่างชัดเจนในระหว่างหรือหลังจากPleistocene

สนับสนุนบทความโดย allforbet

เว็บ สล็อตออนไลน์

 เนื่องมาจากการเพิ่มขึ้นของแหล่งน้ำในตอนท้ายของยุค การค้นพบเหล่านี้มีความหมายในเชิงอนุรักษ์ที่สำคัญเนื่องจากประชากรฮิปโปทั่วทั้งทวีปกำลังถูกคุกคามจากการสูญเสียการเข้าถึงน้ำจืดฮิปโปยังเป็นเรื่องที่ล่าสัตว์อลหม่านและการรุกล้ำ ในเดือนพฤษภาคมปี 2006 ฮิปโปถูกระบุว่าเป็นสายพันธุ์ที่มีความเสี่ยงในรายการ IUCN Redวาดขึ้นโดยสหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ(IUCN) มีประชากรโดยประมาณระหว่าง 125,000 ถึง 150,000 ฮิปโปลดลงระหว่าง 7% และ 20% นับตั้งแต่การศึกษาของ IUCN ในปี 1996 แซมเบีย (40,000) และแทนซาเนีย (20,000–30,000) มีประชากรมากที่สุด ประชากรฮิปโปลดลงมากที่สุดในสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก [46]โดยปี 2005 ประชากรในอุทยานแห่งชาติ Virungaลดลงเหลือ 800 หรือ 900 จากประมาณ 29,000 คนในกลางปี 1970 ที่ลดลงมีสาเหตุมาจากการหยุดชะงักที่เกิดจากสองสงครามคองโก ผู้ลักลอบเข้าเมืองเชื่อว่าเป็นกบฏเชียงใหม่ - ใหม่

 ทหารคองโกที่ได้รับค่าตอบแทนไม่ดีและกลุ่มอาสาสมัครท้องถิ่นเหตุผลในการลักลอบล่าสัตว์รวมถึงความเชื่อที่ว่าฮิปโปเป็นอันตรายต่อสังคมเช่นเดียวกับผลประโยชน์ทางการเงินอย่างไรก็ตามในปี 2559 จำนวนประชากรฮิปโป Virunga ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอาจเป็นเพราะการบังคับใช้และความร่วมมือระหว่างชาวประมงและเจ้าหน้าที่อุทยานมากขึ้น การขายเนื้อฮิปโปนั้นผิดกฎหมาย แต่การขายในตลาดมืดนั้นยากสำหรับเจ้าหน้าที่ของอุทยานแห่งชาติ Virunga ในการติดตามเนื้อฮิปโปถือเป็นอาหารอันโอชะในบางพื้นที่ของแอฟริกากลางและฟันได้กลายเป็นสิ่งทดแทนที่มีค่าสำหรับงาช้างช้าง

Link: คลิ๊กที่นี่