ประวัติศาสตร์ที่น่าประหลาดใจของประเพณีส่าหรีที่มีชีวิตชีวาของอินเดีย

ผู้หญิงเอเชียใต้นุ่งผ้าไหมและผ้าฝ้ายหลากสีมานานนับปี วิธีการสร้างและสวมใส่นั้นดูน่าตื่นตาและหลากหลาย

คำว่า "ส่าหรี"หมายถึง "แถบผ้า" ในภาษาสันสกฤต แต่สำหรับผู้หญิงอินเดียและผู้ชายไม่กี่คนที่ห่อตัวด้วยผ้าไหมผ้าฝ้ายหรือผ้าลินินมานานนับพันปีผ้าเหล่านี้เป็นมากกว่าเสื้อผ้าธรรมดา ๆ พวกเขาเป็นสัญลักษณ์ของความภาคภูมิใจของชาติทูตด้านการออกแบบและงานฝีมือแบบดั้งเดิม (และล้ำสมัย) และเป็นตัวอย่างที่สำคัญของความแตกต่างที่หลากหลายใน 29 รัฐของอินเดีย

“ ส่าหรีทั้งในฐานะสัญลักษณ์และความเป็นจริงได้เติมเต็มจินตนาการของอนุทวีปด้วยความดึงดูดใจและความสามารถในการปกปิดและเปิดเผยบุคลิกของผู้สวมใส่” Rta Kapur Chishti นักประวัติศาสตร์สิ่งทอจากเดลีผู้เขียนSaris of India กล่าว : Tradition and Beyond และผู้ร่วมก่อตั้งTaanbaanบริษัท ผ้าที่อุทิศให้กับการฟื้นฟูและอนุรักษ์วิธีการปั่นด้ายและการทอแบบดั้งเดิมของอินเดีย ดูหนังออนไลน์

การกล่าวถึงครั้งแรกของ saris (sarees ที่สะกดสลับกัน) อยู่ในRig Vedaซึ่งเป็นหนังสือเพลงสวดของชาวฮินดูที่มีอายุตั้งแต่ 3,000 ปีก่อนคริสตกาล เสื้อผ้าที่พาดอยู่ในรูปปั้นของอินเดียตั้งแต่ศตวรรษแรกถึงศตวรรษที่หกด้วย สิ่งที่ Chishti เรียกว่า "เสื้อผ้าที่ไม่มีการเย็บปักถักร้อย" เหมาะอย่างยิ่งกับสภาพอากาศที่ร้อนจัดของอินเดียและประเพณีการแต่งกายที่สุภาพเรียบร้อยของทั้งชุมชนฮินดูและมุสลิม Saris ยังคงอยู่แบบดั้งเดิมสำหรับผู้หญิงในประเทศอื่น ๆ ในเอเชียใต้รวมทั้งปากีสถานบังคลาเทศและเนปาลอินเดียยังคงเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมหัตถกรรมที่ยิ่งใหญ่แห่งสุดท้าย เป็นโรงไฟฟ้าสำหรับการย้อมสีการพิมพ์และการทอผ้าไหมทั้งหมดนี้มีตัวแทนจำหน่ายอย่างน้อยหนึ่งใน 30 สายพันธุ์ของภูมิภาคโดยประมาณ ในแม่น้ำคงคาเมืองริมฝั่งแม่น้ำของเมืองพารา ณ สีทอผ้าโค้งกว่าเก่าโรงเรียน looms ไม้ที่จะทำให้คนที่ Banarasi ผ้าไหม, มักจะอยู่ในสีแดงสดใสตัดกับโลหะZariด้ายและผลตอบแทนโดยเจ้าสาว ในKeralaเขตร้อนส่วนใหญ่สีขาวปักหลัก mundu saris สะท้อนให้เห็นถึงสไตล์ที่ได้รับความนิยมก่อนการเข้าสู่อุตสาหกรรมในศตวรรษที่ 19 ได้นำสีย้อม aniline ที่มีสีสันและสี Crayola-box ที่พบเห็นได้ทั่วอนุทวีปในปัจจุบัน

ในรัฐเบงกอลตะวันตก Balchuri saris ประดับประดาด้วยลวดลายที่พบบนผนังของวัดดินเผาดินเผาในภูมิภาค “ ส่าหรีทุกชิ้นมีเรื่องราวเกี่ยวกับสังคมและผู้คนรอบข้าง” Darshan Dudhoria ประธานเจ้าหน้าที่บริหารของIndian Silk House Agenciesผู้ค้าปลีกออนไลน์กล่าว

เนื้อหาอาจไม่สะท้อนนโยบายแผนที่ภูมิศาสตร์แห่งชาติในปัจจุบัน

ถึงกระนั้นกระแสโลกาภิวัตน์และการแข่งขันเพื่อสินค้าราคาถูกกว่าที่เคยทำให้ผ้าส่าหรีแบบเครื่องจักรแพร่หลายในทศวรรษที่ผ่านมา เสื้อผ้าแบบดั้งเดิมจำนวนมากถูกส่งเข้ามาจากประเทศจีน ครอบครัวทอผ้ามานานพบว่าตัวเองต้องออกจากงานทำเครื่องทอผ้าไร้ค่า

ผู้หญิงบางคนโดยเฉพาะในชนบทยังคงห่อและพับตัวเองเป็นผ้าฝ้ายลินินหรือผ้าอื่น ๆ สำหรับการทำงานในชีวิตประจำวัน “ คุณมีแนวโน้มที่จะเห็นผ้าส่าหรีในผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าคุณน้าและย่าในบางภูมิภาค พวกเขาอาจสวมใส่ตลอดเวลา” Cristin McKnight Sethiผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งทอของเอเชียใต้และศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์ศิลปะจาก Corcoran School of the Arts and Design ของมหาวิทยาลัยจอร์จวอชิงตันกล่าว ผู้หญิงและอาศัยอยู่ในเมืองที่มีอายุน้อยกว่าเธอบอกว่าอาจเลือกเสื้อผ้าตะวันตกหรือsalwar (เสื้อและกางเกงขายาวชุดสูท) วันที่มากที่สุด แต่มีชีวิตชีวาส่าหรีสำหรับงานแต่งงานหรือบุคคลอื่น สิ่งทอเป็นพิธีกรรมเชิงสัญลักษณ์ของเด็กสาวชาวฮินดูที่สวมส่าหรีหรือส่าหรีครึ่งตัวสำหรับRitu Kala Samskaraพิธีเข้าสู่วัยชรา เสื้อผ้าได้แม้อาวุธเป็นไม้ค้ำยันทางการเมือง

ตาม Chishti มีมากกว่าหนึ่งร้อยวิธีในการคาดผ้าส่าหรีขึ้นอยู่กับภูมิภาคเนื้อผ้าความยาวและความกว้างของเสื้อผ้าและสิ่งที่ผู้สวมใส่ในวันนั้นอาจจะทำ เธอสร้างชุดของวิดีโอการจัดแสดงหลายสิบวิธีที่จะผูกหนึ่ง “ เด็กรุ่นใหม่ต้องการทดลองสวมใส่ในรูปแบบต่างๆ” เธอกล่าว

เทคนิคในการสวมใส่ส่าหรี: ผ้าเดรป Nivi ที่แพร่หลาย (จีบพันรอบเอวโดยให้pallu (ปลายเสื้อผ้าประดับ) พาดไหล่ซ้าย) และผ้าม่าน Dharampur ในชนบทซึ่งเปลี่ยนวัสดุรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาว ๆ ให้กลายเป็นชุดบานยาวถึงเข่าได้อย่างชาญฉลาด การนำเสนอผ้าส่าหรีส่วนใหญ่ต้องใช้โชลี (ท่อนบน) และกระโปรงชั้นในแบบเรียวครึ่งหลังมักจะช่วยยึดสิ่งทอทั้งหมดและการจัดการผ้า การพับส่าหรีบางแบบจำเป็นต้องมีการเย็บหรือหมุดส่วนอื่น ๆ เป็นรูปแบบอิสระมากกว่าเช่นพับผ้าสำหรับร่างกาย

Saris สานทางของพวกเขาข้ามจากอินเดียกับผู้หญิง rainbowing ผ่านถนนของเมืองมุมไบจักรยานบนดารานักแสดงในภาพยนตร์บอลลีวูดหรือพื้นระเบียงออกมาหลายรุ่นของครอบครัวในรัฐราชสถาน

นักท่องเที่ยวที่หลงใหลในความมีชีวิตชีวาและตำนานของซาริสสามารถเลือกซื้อสินค้าเพื่อนำกลับบ้านได้ ไม่เหมือนเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมอื่น ๆ ในบางวัฒนธรรมส่าหรีไม่ได้สงวนไว้สำหรับคนที่มีสัญชาติเดียวหรือมีความเชื่อ “ ฉันไม่คิดว่าชาวตะวันตกจะใส่ส่าหรีอย่างไม่สุภาพ” Chishti กล่าว “ มันเป็นเกียรติมากกว่า” Sethi กล่าวว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับการเย็บผ้าพราวเข้ากับกระโปรงหรือแสดงภาพเหมือนงานศิลปะบนผนังนักท่องเที่ยวชาวบ้านและฝ่ายเจ้าสาวตามล่าหาผ้าซาริสในร้านค้าที่ดูเหมือนจะเรียงรายไปทุกตรอกสีฟ้าในจ๊อดปูร์หรือถนนที่คึกคักในมุมไบ คุณจะพบได้ที่ร้านบูติกที่มีราคาแพงกว่าเช่นEkaya Banarasในเดลีซึ่งขึ้นชื่อเรื่องผ้าไหมทอมือและการสนับสนุนของช่างทอผ้า Banaras กว่า 8,000 คนหรือร้านNalliของเจนไนเปิดให้บริการตั้งแต่ปีพ. ศ. ในย่าน T. Nagar

ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ใดเบราว์เซอร์ส่าหรีพบว่าตัวเองเต็มไปด้วยกองผ้าไหมสีลูกกวาดผ้าฝ้ายและผ้าชิฟฟอน ส่าหรีสามารถหาซื้อได้ในราคาเพียง $ 20 จากผู้ขายข้างถนนหรือมากถึง 10,000 ดอลลาร์สำหรับความงามของบานาราซี “ เมื่อคุณซื้อส่าหรีโดยปกติจะต้องใช้กระบวนการที่ยาวนานคุณจะซื้อผ้าส่าหรีได้จากร้านหนึ่งมีเสื้อที่ตัดเย็บจากที่อื่นและซื้อกระโปรงชั้นในที่ร้านอื่น” เศรษฐีกล่าว

เป็นการเต้นรำที่ซับซ้อนผ่านร้านค้าและช่างตัดเสื้อเพื่อให้ได้ส่าหรีไม่ใช่เสื้อผ้าที่คุณโยนอย่างรวดเร็ว “ แต่ผ้าผืนนี้กลายเป็นสัญลักษณ์และมีหลายรูปแบบ” Sethi กล่าว “ Saris มีความสำคัญมากและควรค่าแก่การเฉลิมฉลองอย่างแน่นอน

Link: คลิ๊กที่นี่